Ο κήπος στο μπαλκόνι!

Η πρώτη ντομάτα!

14 Ιουνίου 2013

  Κρίση έχουμε και παίρνουμε τα μέτρα μας για να τα βγάλουμε πέρα.

  Πήγαμε στο γεωπόνο της περιοχής μας με τα λουλούδια και τα φυτά του, αγοράσαμε 6-8 φυτά και τα φυτέψαμε στη βεράντα μας. Να μην έχουμε ντοματούλες, πιπεριές, σέλινο, λεβάντα, δεντρολίβανο, αγγουράκια και γιατί όχι και ... βασιλικό;

  Ποτίζουμε και χαιρόμαστε να μεγαλώνουν.

  Να, λοιπόν, που έγινε η πρώτη ντομάτα κι ο Δημήτρης ανυπομονούσε να την κόψει. Σήμερα ήρθε η μέρα της.

 - Δημήτρη, θα κόψουμε τη ντομάτα;

 - Ναι, παππού.

  Την πιάσαμε και την κόψαμε. Πώς; Α, ολόκληρη ιεροτελεστία!

  Μυρίζει ντομάτα!!!

  Καλή μας όρεξη!

Επιχείρηση ... Παναγία της Γεωργίτσας

Εθελοντές ... εν δράσει !

27 του Μάη 2013
  Δευτέρα, σήμερα, κι επιτέλους η ομάδα είναι έτοιμη!

  Ο π. Κοσμάς Παπαϊωάννου, ο Θανάσης Παπαϊωάννου, ο Στρατής Κασσάρας, ο Νίκος Καραλής, ο Παναγιώτης Μερμίγκης κι ο γράφων ξεκινήσαμε με τον εξοπλισμό μας για τη Γεωργίτσα, μέσω Πηγαδίτσας - ας είναι καλά οι πολιτικοί μας, που μας προσφέρουν ακόμα χαλικόδρομο. 

  Από την Πηγαδίτσα μέχρι το Σιταρά με άσφαλτο και συνέχεια με χωματόδρομο φτάσαμε στην Παναγιά της Γεωργίτσας.  

  Η πρώτη εικόνα ήταν φανταστική! Χόρτα, λουλούδια κι αγκάθια μέχρι τον αφαλό! Το πράσινο οργίαζε παντού! Σου ερχόταν να πιάσεις το τραγούδι: "Το Μάη κρασί μην πίνετε κι όξω μην κοιμηθείτε... "
  Περισσότερα στη σελίδα "Γεωργίτσα"

Μας έφυγε ο Γιατρός!

O Τάκης, ο Γιατρός, ο Νομάρχης, ο Άνθρωπος 

μάς έφυγε!

  Το γνώρισα το 1960 στο χωριό μου τη Γεωργίτσα Γρεβενών. Ήταν ο Τάκης, ο γιος του Βάιου Ρίγγου, κολλητού φίλου του πατέρα μου από το Σιταρά Γρεβενών που υπηρέτησαν μαζί στρατιώτες και κράτησαν τη φιλία τους μέχρι που έφυγε ο δικός μου.

  Ήταν ο Δημήτρης Ρίγγος, ο Τάκης για μένα, φοιτητής με πολλή όρεξη για σπουδές, όπως έλεγαν και τον έφερναν σαν παράδειγμα σε μας τους μαθητές του Δημοτικού. Ίσως γι΄ αυτό, αλλά και τον αδαμάντινο χαρακτήρα του, είχε κερδίσει το σεβασμό και την αγάπη όλων των κατοίκων των χωριών μας.

     Περισσότερα στη σελίδα "Φιλολογία".

Οι Μουριές

Οι Μουριές της Παναγιάς

16 Μάη 2013

    Σήμερα, Πέμπτη 16 του Μάη 2013, με την καλή θέληση τεσσάρων Γεωργιτσιωτών φυτεύονται 5-6 μουριές στην αυλή της Παναγιάς της Γεωργίτσας!
   Περισσότερα διαβάστε στη σελίδα "Γεωργίτσα"

Ακόμα βρέχει!

Ανοιξιάτικες μέρες

  Τη Μεγάλη Εβδομάδα φορέσαμε μέχρι κοντομάνικο στο χωριό!
  Το απόγευμα της Μεγάλης Πέμπτης ο καιρός έγινε νεφελώδης. 

Τα δέντρα δέχτηκαν ευχάριστα τα πρώτα νερά της Λαμπρής

  Περισσότερα διαβάστε στη σελίδα "Ζωή χωριού" 

Ανάσταση 2013

Χριστός Ανέστη!

  Αρκετοί ήταν οι χωριανοί που ήρθαν για Ανάσταση στους Αγίους Θεοδώρους, φέτος!

Βέβαια, δεν μπορούμε να πούμε πως δε χωρούσαν στην εκκλησία, όπως παλιότερα - άλλωστε σε τι εποχές ζούμε,  αλλά είδαμε το ναό να γεμίζει από πιστούς, κραδαίνοντας τις όποιες λαμπάδες και προσπαθώντας με πίστη κι ελπίδα να λάβουν το Άγιο Φως, τελευταία παρηγοριά μας στον καιρό της κρίσης.

  Οι τρεις συνταξιούχοι, χωριανοί παππούληδες (ο π. Γρηγόρης, ο π. Κοσμάς κι ο π. Χαράλαμπος) έβγαλαν και φέτος το Άγιο Φως κι ο κόσμος το χάρηκε, ανακουφισμένος!

  Όλα σχεδόν τα σπίτια δέχτηκαν άτομα, δίνοντας την παλιά καλή εντύπωση, πως το χωριό σφύζει από ζωή.

Το κατσίκι και το κοκορέτσι μου γυρίζουν. Η φωτιά... στο φούρνο! 

Ο Κώστας κι η Βούλα τσιμπολογούν (τώρα αξίζει, ε;)

  Ανήμερα της Λαμπρής οι αυλές και οι αλάνες μεταμορφώθηκαν σε χώρους διασκέδασης και τήρησης των τοπικών εθίμων.

Γιάννης (Σαμαράς) και Χρήστος ... γείτονες και στη Λαμπρή.

  Οι Αγιοθεοδωρίτες, άλλος με τον οβελία κι άλλος με το παραδοσιακό κοκορέτσι γύρισαν τις σούβλες κι έστρωσαν το πασχαλινό τραπέζι, σχεδόν όπως παλιά, σε ανάμνηση των παλιών καλών χρόνων των παχιών αγελάδων...

Ο Θανάσης το απολαμβάνει τρεισήμισι ώρες, γυρίζοντας με το χέρι!

  Χριστός Ανέστη, χωριανοί!

Δίκιο έχει ο μπάρμπα Λίας να χαμογελά, αφού το τσεκάρει η Σωτηρία!

  Χρόνια πολλά! Και του χρόνου να βρεθούμε στο χωριό, απαλλαγμένοι από την κρίση!

Μεγάλη Παρασκευή 2013

3 Μάη 2013

Πληρότητα!

  Σχεδόν όλα τα σπίτια του χωριού άνοιξαν ή ανοίγουν τούτο το Πάσχα, για να χαρούν την Ανάσταση οι ιδιοκτήτες τους!

  Πάρα πολλά σπίτια ήδη είναι ανοιχτά και πολλά περιμένουμε να ανοίξουν μέχρι αύριο το βράδυ έστω και για λίγες μέρες. 

  Η κρίση έκανε και καλό και κακό. " Ουδέν κακόν αμιγές καλού! 

  " Οι Έλληνες, βιώνοντας τη φτώχεια που τους επέβαλαν διεθνείς και τοπικοί παράγοντες, δεν μπορούν - λόγω χρημάτων - να ταξιδέψουν και να περάσουν αλλού το Πάσχα (1) και ... αναγκαστικά κατευθύνονται προς το πατρικό σπίτι του τόπου καταγωγής των γονιών τους, ζωντανεύοντας τα χωριά (2). 

  Υπάρχει, βέβαια, και το άλλο σκέλος : η αδυναμία να φτάσουν στο χωριό κι εκείνοι που θα ήθελαν, αλλά η κρίση τους κρατάει μακριά.

  Σε όλους τους χωριανούς μας ευχόμαστε πρώτα να είναι καλά και μετά να περάσουν τις πασχαλινές μέρες όσο γίνεται καλύτερα , όπου κι αν βρίσκονται!

  Καλή Ανάσταση!

Κλοπή

3 Μάη 2013

Κλοπή στους Αγίους Θεοδώρους

Ξημερώματα Μεγάλης Πέμπτης - κατά τις 2:00΄ λένε - άγνωστοι μπήκαν στο σπίτι του Γιάννη Π., αφού έσπασαν δυο περσίδες του παντζουριού, κι ερεύνησαν με ταχύτητα κι επαγγελματικά το σπίτι. 

Πήραν ένα κινητό, χρήματα (ευτυχώς δεν υπήρχαν πολλά!), τα κλειδιά του αυτοκινήτου και το οικογενειακό αυτοκίνητο, με το οποίο έφυγαν. 

Την υπόθεση ανέλαβε να ερευνήσει και να διαλευκάνει η Αστυνομία.

Είχαμε χρόνια τώρα να μάθουμε τέτοια άσχημα νέα στο χωριό μας. Μας χάλασαν λίγο το πασχαλιάτικο κλίμα. 

Όμως, Γιάννη, πάλι καλά που δεν τους πήρες είδηση... μην είχαμε και καμιά πιο δυσάρεστη εξέλιξη.

Προσωπικά, σου εύχομαι, να έχεις γρήγορα καλά νέα για το αυτοκίνητο και, όσο γίνεται, ήρεμες πασχαλινές ώρες!

Διεθνές Χρηματιστήριο...

Ένα χρηματιστήριο του παλιού καιρού

Τρίτη, 23 Απρίλη 2013

  (Ένας παλιός θρύλος λέει ότι στα χρόνια των κουρσάρων ο Κωνσταντής, που είχε πλουτίσει από την πειρατεία, μετανιωμένος για την κουρσάρικη ζωή του, πήρε την απόφαση να εγκατασταθεί στη στεριά. Με δυο συντρόφους του λοιπόν και δυο μπαούλα γεμάτα χρυσά νομίσματα ανέβηκαν σ’ ένα ορεινό χωριό και παρουσιάστηκαν στο καφενείο σαν διώκτες των κουρσάρων, που ο βασιλιάς της Ισπανίας τους είχε ανταμείψει για τις υπηρεσίες τους. Για να καλοπιάσουν μάλιστα τους χωριανούς και να κερδίσουν την εμπιστοσύνη τους, άνοιξαν τα μπαούλα και τους μοίρασαν από τρία φλουριά. Τα χρήματα αυτά έφεραν αναστάτωση στο χωριό.)

    Διαβάστε το με υπομονή στη σελίδα "Προβληματισμοί"

Και τώρα ... καλό Πάσχα!

Καλή Ανάσταση!

  Γλυκιά η άνοιξη αυτή, με - ευτυχώς - καλό καιρό! Ούτε ζέστη ούτε κρύο!

  Ο καιρός μας βοηθάει, ευρισκόμενους σε κρίση. Λιγότερα έξοδα για θέρμανση, λιγότερος πόνος και κρύο για όσους δεν έχουν να πληρώσουν. 

  Πήγα δέκα μέρες στο χωριό να φτιάξω τον κήπο. Πολλή η κούραση, αλλά άξιζε. Τον έκανα "κουκλί" κι έφυγα. Τώρα τον αναλαμβάνει η άνοιξη. Θέλει να μείνει κάτι, ας μείνει.  Δε θέλει; Ας μη μείνει. Ό,τι μείνει, θα φάμε το καλοκαίρι, το χινόπωρο και το χειμώνα. Πάντως, πατάτες και κρεμμύδια θα φάμε, ελπίζω.

  Όλο το χωριό βρισκόταν στο πόδι. Οι κήποι πήραν το χρώμα τους κι οι σπόροι αποκάλυψαν το φύτρο τους στο άκουσμα του κούκου! Αλήθεια, ακούσατε τον κούκο, όσοι δεν πήγατε στο χωριό; 

  Ανέβηκαν κι οι πρώτοι συνταξιούχοι, για να ετοιμάσουν τους κήπους. Τους είδα στους Χαιρετισμούς και τις δυο Κυριακές στην εκκλησία.

  Άλλη η ζωή στο χωριό! Ήρεμη και ξένη προς τη ζωή της πόλης. Κι η κρίση περνάει πιο εύκολα... Το Σάββατο άργησα να τελειώσω τον κήπο και δεν είχα έτοιμο φαγητό. Σκάβοντας τ' αυλάκια για τα φυτά, που θα φυτευτούν το Πάσχα - πρώτα ο Θεός - βρήκα τρεις πατάτες περσινές. Χτύπησα και τρία αυγά και το φαγητό μου, με τα χόρτα κι ένα ποτήρι κρασί, ήταν πολύ πλούσιο!

  Το ερχόμενο Σάββατο του Λαζάρου, αν είμαστε καλά, θα ανεβώ με τη γυναίκα μου για Πάσχα. Πες πως πάω στο εξωτερικό... Έτσι δεν κάνουν (ή τουλάχιστον έκαναν τα καλά χρόνια προ κρίσης) πολλοί;

  Ε, λοιπόν, λέω να περάσω το Πάσχα στο χωριό με 150€ βενζίνη και διόδια. Όσο για τον οβελία; Μια πλάτη κατσικίσια στο γκριλ του φούρνου ή την ψησταριά, που έψηνε δυο κατσίκια και δυο κοκορέτσια άλλες χρονιές, κι ίσως - αν έχω κέφια - να φτιάξω ένα μικρό κοκορέτσι.  Να δούμε και το μέλλον μας στην πλάτη... Θα περάσει η κρίση αυτή, δε θα περάσει, πότε και πώς; Πού ξέρεις; Μπορεί να δείξει πως του χρόνου θα είμαστε καλύτερα ή ... και χειρότερα!

  Ό,τι θέλει ας γίνει. Αν είμαστε καλά, θα κάνουμε Πάσχα στο χωριό, εμείς τα γεροντάκια... Τα παιδιά θα μείνουν πιστοί κάτοικοι της πόλης! Τώρα πια δε μας χωρίζει μόνον η διαφορετική θεώρηση της ζωής, αλλά και η κρίση. Δυο ή μάλλον τρεις γενιές (παππούδες, παιδιά κι εγγόνια) κι ανάμεσα η κρίση! Όμως, δε σας φορτίζω άλλο. Βγείτε, όσο μπορείτε από την πόλη - έστω και μια μέρα - κι ανασάνετε με βαθιές αναπνοές, γιατί θα μας... πρήξουν!

  Καλό Πάσχα και καλή Ανάσταση!