Και τώρα ... καλό Πάσχα!

Καλή Ανάσταση!

  Γλυκιά η άνοιξη αυτή, με - ευτυχώς - καλό καιρό! Ούτε ζέστη ούτε κρύο!

  Ο καιρός μας βοηθάει, ευρισκόμενους σε κρίση. Λιγότερα έξοδα για θέρμανση, λιγότερος πόνος και κρύο για όσους δεν έχουν να πληρώσουν. 

  Πήγα δέκα μέρες στο χωριό να φτιάξω τον κήπο. Πολλή η κούραση, αλλά άξιζε. Τον έκανα "κουκλί" κι έφυγα. Τώρα τον αναλαμβάνει η άνοιξη. Θέλει να μείνει κάτι, ας μείνει.  Δε θέλει; Ας μη μείνει. Ό,τι μείνει, θα φάμε το καλοκαίρι, το χινόπωρο και το χειμώνα. Πάντως, πατάτες και κρεμμύδια θα φάμε, ελπίζω.

  Όλο το χωριό βρισκόταν στο πόδι. Οι κήποι πήραν το χρώμα τους κι οι σπόροι αποκάλυψαν το φύτρο τους στο άκουσμα του κούκου! Αλήθεια, ακούσατε τον κούκο, όσοι δεν πήγατε στο χωριό; 

  Ανέβηκαν κι οι πρώτοι συνταξιούχοι, για να ετοιμάσουν τους κήπους. Τους είδα στους Χαιρετισμούς και τις δυο Κυριακές στην εκκλησία.

  Άλλη η ζωή στο χωριό! Ήρεμη και ξένη προς τη ζωή της πόλης. Κι η κρίση περνάει πιο εύκολα... Το Σάββατο άργησα να τελειώσω τον κήπο και δεν είχα έτοιμο φαγητό. Σκάβοντας τ' αυλάκια για τα φυτά, που θα φυτευτούν το Πάσχα - πρώτα ο Θεός - βρήκα τρεις πατάτες περσινές. Χτύπησα και τρία αυγά και το φαγητό μου, με τα χόρτα κι ένα ποτήρι κρασί, ήταν πολύ πλούσιο!

  Το ερχόμενο Σάββατο του Λαζάρου, αν είμαστε καλά, θα ανεβώ με τη γυναίκα μου για Πάσχα. Πες πως πάω στο εξωτερικό... Έτσι δεν κάνουν (ή τουλάχιστον έκαναν τα καλά χρόνια προ κρίσης) πολλοί;

  Ε, λοιπόν, λέω να περάσω το Πάσχα στο χωριό με 150€ βενζίνη και διόδια. Όσο για τον οβελία; Μια πλάτη κατσικίσια στο γκριλ του φούρνου ή την ψησταριά, που έψηνε δυο κατσίκια και δυο κοκορέτσια άλλες χρονιές, κι ίσως - αν έχω κέφια - να φτιάξω ένα μικρό κοκορέτσι.  Να δούμε και το μέλλον μας στην πλάτη... Θα περάσει η κρίση αυτή, δε θα περάσει, πότε και πώς; Πού ξέρεις; Μπορεί να δείξει πως του χρόνου θα είμαστε καλύτερα ή ... και χειρότερα!

  Ό,τι θέλει ας γίνει. Αν είμαστε καλά, θα κάνουμε Πάσχα στο χωριό, εμείς τα γεροντάκια... Τα παιδιά θα μείνουν πιστοί κάτοικοι της πόλης! Τώρα πια δε μας χωρίζει μόνον η διαφορετική θεώρηση της ζωής, αλλά και η κρίση. Δυο ή μάλλον τρεις γενιές (παππούδες, παιδιά κι εγγόνια) κι ανάμεσα η κρίση! Όμως, δε σας φορτίζω άλλο. Βγείτε, όσο μπορείτε από την πόλη - έστω και μια μέρα - κι ανασάνετε με βαθιές αναπνοές, γιατί θα μας... πρήξουν!

  Καλό Πάσχα και καλή Ανάσταση!