Παράξενη πυρκαϊά
17 του Απρίλη 2016
Μέσα στο καταπράσινο τ΄ Απρίλη, τώρα που φούντωσε το κλαδί, είχαμε πυρκαγιά στο χωριό μας.
Πήρα τον ανήφορο για το καφενείο το απόγευμα και κάπου στάθηκα ν΄ αγναντέψω την ανοιξιάτικη φύση. Παράξενη συννεφιά κατά τη δύση τράβηξε την προσοχή μου κι έβγαλα τη μηχανή μου. Τι να είναι αναρωτήθηκα; Πυρκαγιά δεν μπορεί να είναι τέτοια εποχή και με τόσο πράσινο!
Μια φαιά κουρτίνα απλωνόταν από το νότο, σκέπαζε τη δύση και ταξίδευε πέρα μακριά, βόρεια, κατά τα Γρεβενά.
Παραξενεύτηκα. Μήπως έρχεται σύννεφο σκόνης από την Αφρική; Μάλλον! Το πιθανότερο είναι αυτό.
Τράβηξα τις φωτογραφίες μου κι ανηφόρισα για το καφενείο.
Κουβεντιάζοντας με την παρέα μου - περί ανέμων και υδάτων - έμαθα πως η συννεφιά είναι καπνός από καιόμενο πευκοδάσος.
-Πού είναι η πυρκαγιά; ρώτησα.
-Πέρα από τη λίμνη, προς το Διάκο, μου είπαν.
Πήρα το Θύμιο - πάντα πρόθυμος ο άνθρωπος - και τραβήξαμε προς την πηγή του καπνού. Στο τελευταίο σπίτι του χωριού, προς τον Αιμιλιανό, ήταν σταματημένος ο Βασίλης με το αυτοκίνητό του, αλλά και ο Λάκης με το δικό του.
-Τι γίνεται; τους λέω.
-Καίγονται τα πεύκα, μου λένε.
-Πού είναι;
-Πίσω από τη λίμνη (της Πλαίσιας), πηγαίνοντας για το Διάκο.
-Τίνος χωράφι είναι;
-Δημόσια έκταση.
-Πήγε κανένας να τη σβήσει;
-Πώς να πάνε, δάσκαλε; Εκεί μόνον ελικόπτερο μπορεί να φτάσει.
-Πήγε κανένα;
 |
| Ηλιοβασίλεμα πίσω από τον καπνό της πυρκαγιάς |
-Μπα! Ούτε ελικόπτερο ούτε αεροπλάνο. Μόνον πέντε πυροσβεστικά, αλλά τι να κάνουν; Πώς να φτάσουν εκεί; Πυροσβέστες και πυροσβεστικά άχρηστα...
Κούνησα το κεφάλι μου κι είπα στο Θύμιο να γυρίσουμε, ενώ ο Λάκης κι ο Βασίλης με τη Βαΐτσα, που κατέφθασαν, τράβηξαν κατά τον τόπο "του εγκλήματος".
 |
| Στο βάθος ο άι Νικόλας του Μελισσίου |
Στον καιρό της Κρίσης να ζητάς αεροπλάνα και ελικόπτερα για πυρόσβεση; σκέφτηκα και φύγαμε για το καφενείο.
Αργά το βράδυ, μάθαμε πως έσβησε η φωτιά. Τι να κάψει; Αν τέλειωσαν τα πεύκα, οι βελανιδιές δεν καίγονταν. Είναι φουντωμένες με καταπράσινα φύλλα.
Άγιος ο τόπος μας!
Μουσικά θα μας καλύψει ο χωριανός μας Γιάννης Δανίτσας με το κλαρίνο του και την ορχήστρα του. Θα μας τραγουδήσουν η Έλλη Κοσμά κι ο Θωμάς Γρηγορόπουλος.
Μια φαιά κουρτίνα απλωνόταν από το νότο, σκέπαζε τη δύση και ταξίδευε πέρα μακριά, βόρεια, κατά τα Γρεβενά.
Πήρα το Θύμιο - πάντα πρόθυμος ο άνθρωπος - και τραβήξαμε προς την πηγή του καπνού. Στο τελευταίο σπίτι του χωριού, προς τον Αιμιλιανό, ήταν σταματημένος ο Βασίλης με το αυτοκίνητό του, αλλά και ο Λάκης με το δικό του.
Αργά το βράδυ, μάθαμε πως έσβησε η φωτιά. Τι να κάψει; Αν τέλειωσαν τα πεύκα, οι βελανιδιές δεν καίγονταν. Είναι φουντωμένες με καταπράσινα φύλλα.
τελείωσε η ανιψιά μου, Σοφία Μυρμήγκη, 
μαζί με άλλους 22 συμφοιτητές της και συμφοιτήτριες.
Και φέτος, ανήμερα του αγίου Θεοδώρου του Τήρωνος, μας τίμησε ο Μητροπολίτης μας, κ.κ. Δαβίδ.