Το κιόσκι της Παναγιάς

Ή πρώτη διανυκτέρευση στη Γεωργίτσα!

22-23 Ιούνη 2013

  Την Παρασκευή το βράδυ, 21 Ιούνη 2013,  όλα ήταν έτοιμα. 
 Οι τελευταίες λεπτομέρειες συζητιούνται από την ομάδα και προσπερνιούνται όλες οι δυσκολίες. Τα χαμόγελα διαγράφονται στα αποφασιστικά πρόσωπα. 

  - Θα έρθεις, Λεωνίδα;

  - Όχι Στρατή! 
  Ανέβηκα από την Αθήνα για το τριήμερο της Πεντηκοστής και δεν το χαλάω. 
  Ας με συγχωρήσει η Παναγιά. 
  Αν ήταν απλές μέρες, θα ήμουν μέσα. Άλλωστε, δεν τέλειωσαν οι δουλειές και ξέρεις πως δε τις φοβάμαι ... ιδιαίτερα για την Παναγιά...

  Μόνο που στενοχωριέμαι, γιατί δεν είμαι μέσα στην πρώτη διανυκτέρευση στη Γεωργίτσα, μετά την εγκατάλειψή της...

   - Ε, θα ξαναπάμε... 
  Ας είμαστε καλά και θα ξαναπάμε.

   Το πρωί του Σαββάτου η ομάδα ξεκίνησε αρματωμένη. 
   Περισσότερα στη σελίδα "Γεωργίτσα" 

Πετροκέρασα!

Κεράσια για ... γλυκό!

22 Ιούνη 2013

  Βρήκα την ευκαιρία κι ανέβηκα γρήγορα στο χωριό. Πού καύσιμα για ταξίδια; Όμως, τα πετροκέρασα δεν περιμένουν."Είναι καλά για γλυκό", είπε η γειτόνισσα. Κι είχε δίκιο.

  Πήρα τη σκάλα κι άρχισα το πρωί από την κερασιά της αυλής. Εκεί με βρήκε το βράδυ, αφού τα ήθελα με το κοτσάνι, χωρίς τα λίγα σάπια, και αχτύπητα!

  Περισσότερα διαβάστε στη σελίδα "Ζωή χωριού"

Σχολεία... τέλος για φέτος!

Τα παιδία ... σχολάει!

14 Ιούνη 2013
  Μα πώς περνούν τα χρόνια, τώρα, που είμαστε μεγάλοι; 
Λες και πέρασαν τρεις μήνες από τότε που άρχισαν τα σχολεία! Να, παραπροχτές ήταν η χριστουγεννιάτικη γιορτή, προχτές του Ευαγγελισμού και χτες η πασχαλινή γιορτή...

  Χτες και σήμερα τρέχαμε στις γιορτές των εγγονιών για τη λήξη της σχολικής χρονιάς.
  Πρώτα στο σχολείο του Πάρη (Γ΄ τάξη) με την απογευματινή γιορτή της Πέμπτης 13 Ιούνη και σήμερα του Δημήτρη (προνήπιο) Παρασκευή 14 Ιούνη 2013.
  Παιδιά, γονείς και παππούδες "επί τω έργω..." 
  Καλό καλοκαίρι, παιδιά!

Ο κήπος στο μπαλκόνι!

Η πρώτη ντομάτα!

14 Ιουνίου 2013

  Κρίση έχουμε και παίρνουμε τα μέτρα μας για να τα βγάλουμε πέρα.

  Πήγαμε στο γεωπόνο της περιοχής μας με τα λουλούδια και τα φυτά του, αγοράσαμε 6-8 φυτά και τα φυτέψαμε στη βεράντα μας. Να μην έχουμε ντοματούλες, πιπεριές, σέλινο, λεβάντα, δεντρολίβανο, αγγουράκια και γιατί όχι και ... βασιλικό;

  Ποτίζουμε και χαιρόμαστε να μεγαλώνουν.

  Να, λοιπόν, που έγινε η πρώτη ντομάτα κι ο Δημήτρης ανυπομονούσε να την κόψει. Σήμερα ήρθε η μέρα της.

 - Δημήτρη, θα κόψουμε τη ντομάτα;

 - Ναι, παππού.

  Την πιάσαμε και την κόψαμε. Πώς; Α, ολόκληρη ιεροτελεστία!

  Μυρίζει ντομάτα!!!

  Καλή μας όρεξη!

Επιχείρηση ... Παναγία της Γεωργίτσας

Εθελοντές ... εν δράσει !

27 του Μάη 2013
  Δευτέρα, σήμερα, κι επιτέλους η ομάδα είναι έτοιμη!

  Ο π. Κοσμάς Παπαϊωάννου, ο Θανάσης Παπαϊωάννου, ο Στρατής Κασσάρας, ο Νίκος Καραλής, ο Παναγιώτης Μερμίγκης κι ο γράφων ξεκινήσαμε με τον εξοπλισμό μας για τη Γεωργίτσα, μέσω Πηγαδίτσας - ας είναι καλά οι πολιτικοί μας, που μας προσφέρουν ακόμα χαλικόδρομο. 

  Από την Πηγαδίτσα μέχρι το Σιταρά με άσφαλτο και συνέχεια με χωματόδρομο φτάσαμε στην Παναγιά της Γεωργίτσας.  

  Η πρώτη εικόνα ήταν φανταστική! Χόρτα, λουλούδια κι αγκάθια μέχρι τον αφαλό! Το πράσινο οργίαζε παντού! Σου ερχόταν να πιάσεις το τραγούδι: "Το Μάη κρασί μην πίνετε κι όξω μην κοιμηθείτε... "
  Περισσότερα στη σελίδα "Γεωργίτσα"

Μας έφυγε ο Γιατρός!

O Τάκης, ο Γιατρός, ο Νομάρχης, ο Άνθρωπος 

μάς έφυγε!

  Το γνώρισα το 1960 στο χωριό μου τη Γεωργίτσα Γρεβενών. Ήταν ο Τάκης, ο γιος του Βάιου Ρίγγου, κολλητού φίλου του πατέρα μου από το Σιταρά Γρεβενών που υπηρέτησαν μαζί στρατιώτες και κράτησαν τη φιλία τους μέχρι που έφυγε ο δικός μου.

  Ήταν ο Δημήτρης Ρίγγος, ο Τάκης για μένα, φοιτητής με πολλή όρεξη για σπουδές, όπως έλεγαν και τον έφερναν σαν παράδειγμα σε μας τους μαθητές του Δημοτικού. Ίσως γι΄ αυτό, αλλά και τον αδαμάντινο χαρακτήρα του, είχε κερδίσει το σεβασμό και την αγάπη όλων των κατοίκων των χωριών μας.

     Περισσότερα στη σελίδα "Φιλολογία".

Οι Μουριές

Οι Μουριές της Παναγιάς

16 Μάη 2013

    Σήμερα, Πέμπτη 16 του Μάη 2013, με την καλή θέληση τεσσάρων Γεωργιτσιωτών φυτεύονται 5-6 μουριές στην αυλή της Παναγιάς της Γεωργίτσας!
   Περισσότερα διαβάστε στη σελίδα "Γεωργίτσα"

Ακόμα βρέχει!

Ανοιξιάτικες μέρες

  Τη Μεγάλη Εβδομάδα φορέσαμε μέχρι κοντομάνικο στο χωριό!
  Το απόγευμα της Μεγάλης Πέμπτης ο καιρός έγινε νεφελώδης. 

Τα δέντρα δέχτηκαν ευχάριστα τα πρώτα νερά της Λαμπρής

  Περισσότερα διαβάστε στη σελίδα "Ζωή χωριού" 

Ανάσταση 2013

Χριστός Ανέστη!

  Αρκετοί ήταν οι χωριανοί που ήρθαν για Ανάσταση στους Αγίους Θεοδώρους, φέτος!

Βέβαια, δεν μπορούμε να πούμε πως δε χωρούσαν στην εκκλησία, όπως παλιότερα - άλλωστε σε τι εποχές ζούμε,  αλλά είδαμε το ναό να γεμίζει από πιστούς, κραδαίνοντας τις όποιες λαμπάδες και προσπαθώντας με πίστη κι ελπίδα να λάβουν το Άγιο Φως, τελευταία παρηγοριά μας στον καιρό της κρίσης.

  Οι τρεις συνταξιούχοι, χωριανοί παππούληδες (ο π. Γρηγόρης, ο π. Κοσμάς κι ο π. Χαράλαμπος) έβγαλαν και φέτος το Άγιο Φως κι ο κόσμος το χάρηκε, ανακουφισμένος!

  Όλα σχεδόν τα σπίτια δέχτηκαν άτομα, δίνοντας την παλιά καλή εντύπωση, πως το χωριό σφύζει από ζωή.

Το κατσίκι και το κοκορέτσι μου γυρίζουν. Η φωτιά... στο φούρνο! 

Ο Κώστας κι η Βούλα τσιμπολογούν (τώρα αξίζει, ε;)

  Ανήμερα της Λαμπρής οι αυλές και οι αλάνες μεταμορφώθηκαν σε χώρους διασκέδασης και τήρησης των τοπικών εθίμων.

Γιάννης (Σαμαράς) και Χρήστος ... γείτονες και στη Λαμπρή.

  Οι Αγιοθεοδωρίτες, άλλος με τον οβελία κι άλλος με το παραδοσιακό κοκορέτσι γύρισαν τις σούβλες κι έστρωσαν το πασχαλινό τραπέζι, σχεδόν όπως παλιά, σε ανάμνηση των παλιών καλών χρόνων των παχιών αγελάδων...

Ο Θανάσης το απολαμβάνει τρεισήμισι ώρες, γυρίζοντας με το χέρι!

  Χριστός Ανέστη, χωριανοί!

Δίκιο έχει ο μπάρμπα Λίας να χαμογελά, αφού το τσεκάρει η Σωτηρία!

  Χρόνια πολλά! Και του χρόνου να βρεθούμε στο χωριό, απαλλαγμένοι από την κρίση!

Μεγάλη Παρασκευή 2013

3 Μάη 2013

Πληρότητα!

  Σχεδόν όλα τα σπίτια του χωριού άνοιξαν ή ανοίγουν τούτο το Πάσχα, για να χαρούν την Ανάσταση οι ιδιοκτήτες τους!

  Πάρα πολλά σπίτια ήδη είναι ανοιχτά και πολλά περιμένουμε να ανοίξουν μέχρι αύριο το βράδυ έστω και για λίγες μέρες. 

  Η κρίση έκανε και καλό και κακό. " Ουδέν κακόν αμιγές καλού! 

  " Οι Έλληνες, βιώνοντας τη φτώχεια που τους επέβαλαν διεθνείς και τοπικοί παράγοντες, δεν μπορούν - λόγω χρημάτων - να ταξιδέψουν και να περάσουν αλλού το Πάσχα (1) και ... αναγκαστικά κατευθύνονται προς το πατρικό σπίτι του τόπου καταγωγής των γονιών τους, ζωντανεύοντας τα χωριά (2). 

  Υπάρχει, βέβαια, και το άλλο σκέλος : η αδυναμία να φτάσουν στο χωριό κι εκείνοι που θα ήθελαν, αλλά η κρίση τους κρατάει μακριά.

  Σε όλους τους χωριανούς μας ευχόμαστε πρώτα να είναι καλά και μετά να περάσουν τις πασχαλινές μέρες όσο γίνεται καλύτερα , όπου κι αν βρίσκονται!

  Καλή Ανάσταση!