.jpg)
Χτύπησε η καμπάνα κι ο παπάς "έβαλε ευλογητό" στο ναό των Αγίων Θεοδώρων Γρεβενών. Διάβασε ο Γιάννης τον εξάψαλμο κι ο όρθρος προχωρούσε κανονικά.
Σε λίγο φάνηκαν οι πρώτες γυναίκες με τις κανίστρες σκεπασμένες με καθαρά μεσάλια. Τις ακούμπησαν αριστερά ή δεξιά στα σκαλιά μπροστά στο τέμπλο.
Σιγά - σιγά ο ναός γέμιζε από πιστούς και παράλληλα γέμιζαν και τα σκαλιά με κανίστρες, με τα κρυμμένα εδέσματα - δώρα προσφοράς για τις ψυχές.
Τα πιατάκια με το σιτάρι κατέλαβαν το τραπέζι των μνημόσυνων.
Κατά το τέλος της θείας λειτουργίας τα σκαλιά δε χωρούσαν άλλα κάνιστρα.
Στάθηκε ο παπά Χρήστος μπροστά στο τραπέζι με τα πιάτα των σιταριών και διάβασε τις ειδικές ευχές. Ψάλαμε τα νεκρώσιμα ευλογητάρια και το "αιωνία η μνήμη".
Το μνημόσυνο κι η θεία λειτουργία έλαβε τέλος. Στάθηκε κι ο παπάς στην Ωραία Πύλη και μοίραζε αντίδωρο.
Οι Αγιοθεοδωρίτισσες πήραν το αντίδωρο, διάλεξαν την κανίστρα τους και αραδιάστηκαν από το εσωτερικό του ναού μέχρι την αυλή και μοίραζαν τα καλούδια τους, τα δώρα για το συχώριο των δικών τους ψυχών, που έφυγαν.
Παλιότερα γινόταν καλύτερα, αφού στήνονταν όλες στη σειρά έξω από το ναό και περνούσαν όλοι παίρνοντας από όλους.
Ένα ευχάριστο κι ενδιαφέρον βουητό από μελισσολόι ακουγόταν συνεχώς. Μπορεί να μην έλεγαν το παραδοσιακό "να κυρά κι δό μι", αλλά το "πάρε κι από μένα" και το "Θεός σχωρέσει" γέμιζε το ναό.
Τα χέρια δούλευαν με ταχύτητα κι οι ανταλλαγές με πίτες, κουλούρια, γλυκά, πιτάκια, κι ό,τι μπορείς να φανταστείς άδειαζαν και γέμιζαν τις κανίστρες.
Είναι ντροπή να μην πάρεις από όλες τις κανίστρες. Δε συγχωρείς τις ψυχές των δικών τους κεκοιμημένων!
.jpg)
.jpg)
Οι Αγιοθεοδωρίτισσες πήραν το αντίδωρο, διάλεξαν την κανίστρα τους και αραδιάστηκαν από το εσωτερικό του ναού μέχρι την αυλή και μοίραζαν τα καλούδια τους, τα δώρα για το συχώριο των δικών τους ψυχών, που έφυγαν.
Παλιότερα γινόταν καλύτερα, αφού στήνονταν όλες στη σειρά έξω από το ναό και περνούσαν όλοι παίρνοντας από όλους.
Ένα ευχάριστο κι ενδιαφέρον βουητό από μελισσολόι ακουγόταν συνεχώς. Μπορεί να μην έλεγαν το παραδοσιακό "να κυρά κι δό μι", αλλά το "πάρε κι από μένα" και το "Θεός σχωρέσει" γέμιζε το ναό.
Τα χέρια δούλευαν με ταχύτητα κι οι ανταλλαγές με πίτες, κουλούρια, γλυκά, πιτάκια, κι ό,τι μπορείς να φανταστείς άδειαζαν και γέμιζαν τις κανίστρες.
Είναι ντροπή να μην πάρεις από όλες τις κανίστρες. Δε συγχωρείς τις ψυχές των δικών τους κεκοιμημένων!
.jpg)
.jpg)
Οι άντρες, που δεν κρατούσαν κανίστρες, κρατούσαν κάποια τσάντα και, παίρνοντας το δώρο, έλεγαν "Θεός σχωρέσει". Στο τέλος έφευγαν με την τσάντα γεμάτη καλούδια, να φάνε σήμερα από αυτά και να συγχωρέσουν τις ψυχές όσων έφυγαν.
.jpg)
.jpg)
.jpg)
.jpg)
Έξω από το ναό έπαιρναν και το σιτάρι του μνημόσυνου, που έφερε ο Παπά Χρήστος, επαναλαμβάνοντας την ίδια ευχή :
"Θεός σχωρέσει"!
"Θεός σχωρέσει"!
Και του χρόνου, χωριανοί, μην ξεχάσετε τις ψυχές των δικών σας, που έφυγαν από τα μνήματα με την Ανάσταση και περιπλανιόνται μέχρι την Πεντηκοστή εδώ κοντά μας!
Λεωνίδας
*