Στον άι Θανάση του Διάκου

30 του Απρίλη 2025

    Με τον παπά Χρήστο είχαμε προγραμματίσει να γίνει θεία λειτουργία στις 2 του Μάη - ανακομιδής λειψάνων του αγίου Αθανασίου - στον άι Θανάση του Διάκου Γρεβενών.
    Επειδή, παράλληλα, κάποιοι χωριανοί ζητούσαν να "ανοίξουν" αυτό το εκκλησάκι δυο μέρες νωρίτερα, ο εφημέριος επέλεξε να γίνει μία θεία λειτουργία στις30 του Απρίλη.
    Γύρω στα 100 άτομα προσήλθαν στο ήρεμο εκκλησάκι, που είναι χωμένο στο πράσινο δρύινο δάσος, χτισμένο σε ένα λοφάκι, με κούρσες, τζιπ και φορτηγάκια.
    Μια ευχάριστη και γλυκιά αίσθηση πλημμύριζε την ψυχή σου, βλέποντας κι ακούγοντας τους ψάλτες και τον παπά να ψάλλουν στο εσωτερικό της μικρής εκκλησιάς, που γέμιζε, άδειαζε και ξαναγέμιζε από κόσμο, που μπαινόβγαινε να ανάψει το κεράκι του και να βγει έξω, γιατί ο χώρος ήταν μικρός για τόσο πλήθος!

    Όμως μεγάλη αίσθηση έκανε η παρουσία του προηγούμενου εφημέριου των Αγίων Θεοδώρων, του πατρός Παύλου Βασιλειάδη, που ήρθε σαν απλό παπαδοπαίδι και βοηθούσε τον παπά Χρήστο στη θεία λειτουργία!
    Ποιος δεν το χάρηκε και δε δάκρυσε, μόλις τον είδε;
    Κι αυτός το ίδιο αισθάνθηκε κι η πλάση συγκινήθηκε, γυρίζοντας ο καθένας το πρόσωπό μας αλλού, να μη φανεί το δάκρυ!
    Τέτοια κατανυκτική θεία λειτουργία είχα να ζήσω πολύ καιρό.

    Σαν τέλειωσε η λειτουργία, βγήκαμε στην αυλή, νότια, για την αρτοκλασία. Ο κόσμος κύκλωσε το τραπέζι με τους άρτους.
    Οι δυο παπάδες επί τω έργω... Οι ψάλτες έψαλλαν, φουσκώνοντας το στήθος, που γέμιζε με φρέσκο οξυγόνο του δάσους της βελανιδιάς!

    Μαζί με τους παπάδες και τους ψαλτάδες έψαλλε κι ο κόσμος το "Θεοτόκε, Παρθένε..." και το "Πλούσιοι επτώχευσαν και επείνασαν..." κι η ψαλμωδία αντηχούσε πέρα στα πλάγια μέχρι την παλιά εκκλησιά, που στέκει εγκαταλειμμένη και παραπονεμένη στα ερείπια του χωριού Διάκος Γρεβενών.

   Παράλληλα με την αρτοκλασία οι γυναίκες έστρωναν μπουφέ με πίτες, γλυκά, κουλούρια, αναψυκτικά (αυτά τα τελευταία, νομίζω, τα διέθεσε ο Σύλλογος των Αγίων Θεοδώρων - μπορεί να κάνω και λάθος).

    Ο παπά Χρήστος μοίρασε αντίδωρο και άρτο. Ο κόσμος πήρε απ' όλα και πέρασε στη βόρεια αυλή. Έφαγε και ήπιε τα δώρα και, μετά, λίγες γυναίκες έπιασαν το χορό. Είπαν τραγούδια πασχαλιάτικα, που ήξεραν, δυστυχώς, μετρημένες γυναίκες. Κι ακόμα δυστυχέστερα δεν επαναλάμβαναν όλες οι υπόλοιπες! Έτσι θα χαθεί η παράδοση.
    Καθαρίσαμε τον τόπο και φύγαμε για τους Αγίους Θεοδώρους με ευχάριστη διάθεση και καθαρή καρδιά.
    Και του χρόνου, άι Θανάση!

Λεωνίδας 

*