Από ζέστη... σε παγωνιά και γρίπη!
6 του Γενάρη 2017
Χριστούγεννα στην πόλη και Πάσχα στο χωριό, λένε.
Δε βαριέσαι; Κάθε χρόνο περνώ τα Χριστούγεννα στην Αθήνα, με την οικογένειά μου και τη δεύτερη ή τρίτη μέρα παίρνω τη συμβία μου, τη Βούλα, κι ανεβαίνω στο χωριό.
Κατά το έθιμο, που τηρούσε ο τοπικός εκπολιτιστικός σύλλογος "Η ΕΡΓΑΝΗ" τα προηγούμενα χρόνια, τη δεύτερη μέρα διοργανώναμε την εκδήλωση των "Τσιγαρίδων". Καμιά φορά είχαμε και μουσική και μετά τη διανομή των τσιγαρίδων και την ανάλογη οινοποσία το ρίχναμε στο χορό ή τραγουδούσαμε με το στόμα και χορεύαμε.
Κάποιοι λένε πως δεν μπορούν να φάνε τις παχιές τσιγαρίδες.
Λάθος μεγάλο!
Όταν έχεις μείον οχτώ ή μείον δώδεκα βαθμούς Κελσίου ή χιονισμένο τοπίο και το καζάνι, αφού στραγγιστεί και ξαναστραγγιστεί πολλές φορές το λίπος, γυρίσει στο ταψί και βλέπεις την τσιγαρίδα να παγώνει απότομα και να μοιάζει με ανάγλυφο έργο καλλιτέχνη, που είναι κρύα απ΄έξω και μέσα ζεστή, τι κάνεις; Δε δοκιμάζεις;
Κι όταν δοκιμάσεις και νιώσεις τη νοστιμιά της φύσης να χαϊδεύει το εσωτερικό του στόματός σου, μασάς ή τρως την τσιγαρίδα;
Κι αρνείσαι τη μεγάλη επιθυμία να σβήσεις την άψη και τη νοστιμιά με μια γουλιά κόκκινο μπρούσκο κρασί του τόπου μας;
