Δυστυχώς, οι Άγιοι Θεόδωροι - όπως όλα τα χωριά - γερνούν. Κάθε χρόνο φεύγουν 5 με 10 χωριανοί, άλλοι μεγάλοι κι άλλοι μικροί, άλλοι μόνιμοι κάτοικοι του χωριού κι άλλοι κάτοικοι διαφόρων τόπων της Ελλάδας ή του κόσμου.
Οι μόνιμοι κάτοικοι, που μένουν όλο το χρόνο στο χωριό, είναι σήμερα 130. Από τους 130 οι περισσότεροι έχουν ηλικία πάνω από 50 χρόνια, ενώ ελάχιστοι είναι κάτω των 30. Ο μεγαλύτερος είναι 102 ετών και οι μικρότεροι είναι: δύο των 25 χρονών, ένας των 24, δύο των 20, τρία παιδιά των 14 χρονών (μαθητές Γυμνασίου), και ένα των 2 χρονών!
Φυσικά, δε λειτουργεί κανένα σχολείο στο χωριό. Λειτουργεί, όμως, ένα βενζινάδικο και τρία καφενεία.
Στο άλλοτε Δημοτικό Σχολείο στεγάζονται οι Δασικοί Συνεταιρισμοί και οι δυο Πολιτιστικοί Σύλλογοι. Ekεί εκπαιδεύεται στο χορό και το Χορευτικό Τμήμα, αποτελούμενο από 25, περίπου, Αγιοθεοδωρίτισσες κι Ανθρακιώτισσες και δύο άντρες.
.jpg)
.jpg)
Στην εκκλησία του χωριού φαίνονται καθαρά τα γηρατειά. Ο παπά Χρήστος κοντά στα εξήντα. Ο μπάρμπα Θανάσης με το θυμιατό κι ο μπάρμπα Σπύρος με το μανάλι κοντά στα 90, ενώ ο πάντα παρών γέροντας και πρώτος στις θέσεις των ανδρών, ο μπάρμπα Γιάννης, στα 94.
Επί πλέον στο χωριό μένουν μόνιμα και 12 Αλβανοί, από τους οποίους δύο είναι γυναίκες και ένα είναι παιδί 10 ετών. Όλοι οι άλλοι είναι υλοτόμοι ή κυρατζήδες κι ένας βοσκός. Την άνοιξη και το καλοκαίρι γίνονται 30-40.
Ανάμεσα στους μόνιμους κατοίκους ζουν πολλοί νέοι και μεσήλικες άντρες και γυναίκες που δεν παντρεύονται, ώστε να έχουμε ανανέωση του πληθυσμού και συνέχεια ζωής στο χωριό. Αυτό, βέβαια, είναι φαινόμενο, το οποίο συμβαίνει παντού στη χώρα μας.
Από του χρόνου, που η Ε65 θα ενώσει την Καλαμπάκα με τα Γρεβενά, χωρίς να περνάει μέσα από το χωριό μας, η πολλή κίνηση θα μας λείψει, αλλά μάλλον προς το καλύτερο, αφού οι Άγιοι Θεόδωροι θα είναι ένα ήσυχο χωριό με σχέδιο πόλης.
Μόνιμη ελπίδα για ζωή στο χωριό η επιστροφή των συνταξιούχων χωριανών για να ζήσουν ήσυχα τα στερνά τους στον τόπο της καταγωγής. Ας το ελπίσουμε.
Λεωνίδας
*