Ακούστε τα ΜΑΝΤΑΤΑ !

Ιδιωτική ιστοσελίδα.
Άγιοι _ Θεόδωροι _ Γρεβενών , υψόμετρο 812 μ. (πλατεία), κάτοικοι 143.

Λεωνίδας Λόλας, Συνταξιούχος Δάσκαλος (leololas@gmail.com)

Οι φίλοι 1

Λεωνίδας Λόλας
*
Επιστολή του Θεοδώρου Σαράντη
*
9 του Φλεβάρη 2017
  Ο φίλος μου, ο Χρήστος Παπαχρήστος από την Καλλιθέα Γρεβενών και κάτοικος της Μεταμόρφωσης Αττικής, μου έστειλε μια φωτοτυπία με την επιστολή του βουλευτή Γρεβενών του έτους 1955, Θεοδώρου Σαράντη, σταλμένη σαν τηλεγράφημα προς τον Στρατάρχη και μετέπειτα Πρωθυπουργό, Αλέξανδρο Παπάγο. 
  Ο λόγος της επιστολής; Ο ίδιος λόγος που ταλαιπωρεί κάθε χρόνο τους κατοίκους των χωριών, που ζητούν να κόψουν ξύλα για τις ατομικές ανάγκες τους - καυσόξυλα για τη θέρμανση των σπιτιών τους το χειμώνα - και τσακώνονται με τους υπαλλήλους του Δασαρχείου. 
  Από τη γλώσσα της εποχής στην αντιγραφή μου λείπει μόνον η περισπωμένη, η ψιλή και η δασεία και, φυσικά, η υπογραφή της επιστολής.
  Στο φωτοτυπημένο έγγραφο, που μου έδωσε ο φίλος μου, δε φαίνεται το τρίτο κεφαλαίο γράμμα του φορέα ή υπηρεσίας της Πίνδου. 
  Επίσης, δεν ξέρω ποιος ευθύνεται για τα συντακτικά, ορθογραφικά, γλωσσικά και φραστικά λάθη της επιστολής αυτής. Όμως, όπως και να έχει, η επιστολή έχει αξία σαν κειμήλιο της εποχής και σαν μεταφορά του μηνύματός της διαχρονικά. 
  Ας το λάβουν υπόψη τους κι οι σημερινοί μας "δασοϋπάλληλοι", όπως τους λέει κι ο βουλευτής της εποχής του 1955.
Λεωνίδας Λόλας
*
Τιμώντας τον Τάκη Ρίγγο
12 του Δεκέμβρη 2016
  ΗΜΕΡΑ μνήμης και τιμής για τον Ευπατρίδη Γρεβενιώτη Δημήτρη Ρίγγο.
  Η ΠΟΛΙΤΕΙΑ των Γρεβενών, σύσσωμη, αφιέρωσε μία εκδήλωση ώστε να αναγνωρίσει και θεσμικώς την πορεία του.
  Θυμηθήκαμε όλοι και τιμήσαμε ένα κορυφαίο συμπολίτη μας , έναν ανιδιοτελή Γρεβενιώτη για την ανθρωπιά του, την ιατρική του και πολιτιστική του προσφορά.
  Το προηγούμενο Σάββατο, 10 Δεκεμβρίου, στην αίθουσα του Πολιτιστικού Κέντρου Γρεβενών, οι Γρεβενιώτες κατέθεσαν με την παρουσία τους, με το χειροκρότημά τους, αλλά και με τη σιωπή τους – όταν χρειάστηκε – το σεβασμό τους στη μνήμη του Δημήτρη Ρίγγου.
Δημήτρης Ρίγγος
  Βεβαίως ο αγαπητός μας σε όλους Δημήτρης Ρίγγος δεν υπήρξε απλά και μόνον ένας γιατρός, ένας επιστήμονας ή ένας Νομάρχης.
  ΥΠΗΡΞΕ ένας πρωτοπόρος, στη σκέψη και στην πράξη συμπολίτης μας, που «έσπειρε» την Ενότητα στους Γρεβενιώτες μέσα κι έξω από το Νομό μας.
  ΥΠΗΡΞΕ ένας γιατρός, που με την αλληλεγγύη του συσπείρωσε γύρω του, τον πόνο και την αγωνία, εκατοντάδων Γρεβενιωτών, σε δύσκολες στιγμές της ζωής των.
  ΥΠΗΡΞΕ, ως Πρόεδρος του Συλλόγου Γρεβενιωτών Θεσσαλονίκης, αυτός που υποστήριξε, συνέβαλλε, συγκέντρωσε και διατήρησε ένα μεγάλο και σημαντικό μέρος της παραδοσιακής μουσικής του Νομού μας, τα δημοτικά μας τραγούδια, τα ήθη και τα έθιμα του Νομού μας, την περίοδο μάλιστα που σιγά-σιγά αυτή η παράδοση έσβηνε από τον τόπο μας.
  ΚΡΑΤΗΣΕ ζωντανή την ψυχή της περιοχής μας, συγγράφοντας ο ίδιος λαογραφικά βιβλία και καταγράφοντας τη λαμπρή παράδοση και τη λεβεντιά, του ορεινού αυτού λαού των Γρεβενών.
  Ως Νομάρχης υπήρξε ο αιρετός που έφερε «το παρελθόν στο μέλλον» και μετέδωσε – πέρα απ’ όλα τα υπόλοιπα – το πνεύμα του τοπικού πολιτισμού και στη Νεολαία μας.
  Ο Δημήτρης Ρίγγος ανήκει πλέον στην Πολιτεία των Γρεβενών και των Γρεβενιωτών, ως λαμπρό παράδειγμα – μαζί και δίπλα με άλλους μεγάλους τοπικούς άνδρες και ευεργέτες του τόπου μας.
Γιάννης Κ. Παπαδόπουλος
Δημοσιογράφος
*
Aγαπώ
27 του Ιούλη 2014
Εγκάρδια ευχαριστώ για τις ευχές σου.
Σου στέλνω την προσωπική αγάπη μου κι ό,τι Αγαπώ
(ποίημά μου από τη συλλογή : "Πεδίο Βολής'').
(Ι)
Αγαπώ τα παιδιά π΄ αγαπάν.
Αγαπώ τα χέρια που πάλεψαν
στης ζωής την αρένα κι άφησαν αίμα να δουλέψω κι εγώ.
Αγαπώ τους βασανισμένους,
που ΄χουν χίλια μάτια για τον κόσμο και τ΄αύριο,
όσες οι ουλές στο κορμί τους.
Αυτό το σβώλο χώμα αγαπώ,
κρύβει μέσα του τον ιδρώτα του παππού μου.
Αυτή τη στάλα βροχής αγαπώ,
τον κουρνιαχτό του νου μου κατακαθίζει,
την καρδιά μου δροσίζει.
Αυτό το λιθάρι αγαπώ, στη σκιά της μηλιάς,
στου μεσημεριού το λιοπύρι ξαπόστασα.
(ΙΙ)
Αγαπώ τα χνάρια Εκείνων,
που για φωτοστέφανά τους είχαν πόνου αλήθειες,
με σέβας και ματιά καθαρή στο δρόμο Τους, για να πάμε πιο πέρα.
Αγαπώ αυτή τη σκέψη, πόμαθε να μοχθεί
και μες στο μάταιο, να αισιοδοξεί,
αυτή της ανθρώπινης προϊστορίας τα σκοτάδια χαράζει.
(ΙΙΙ)
Το πρωινό γιομάτο ροδόχρωμα αγαπώ,
και πουλιών φωνές -τ΄ αηδόνια νοσταλγίας μπαλάντα-
ανάσες των δέντρων, με συνεπαίρνουν από παντού.
Αυτό το αίνιγμα αγαπώ, που έρχεται και φεύγει, το κύμα,
τη θάλασσα, άπλαστη κι άναρχη,
με πλάθει και μ΄ αναπλάθει στους αιώνες...
(ΙV)
Αυτό το ζευγάρι των ερωτευμένων αγαπώ,
θεοί του εαυτού των και του Χρόνου θεοί.
Αγαπώ αυτόν τον χορό, και δικό τους χορό,
στον αέρα του χορεύουν ψυχές
των αλωνιών, των λιμνών, των βουνών
τις συναντώ στων στροφών τα γυρίσματα, -και γίνεσαι, τότε, προφήτης.
Του βιολιού την ουράνια τροχιά αγαπώ,
ταξιδεύω μαζί του, είμαι αλλού κι είμαι άλλος...
Και δίχως αυτό, σαν τίποτα να μην είμαι.
Αγαπώ αυτές τις σπασμένες αχτίνες
φωτίζουν της νύχτας τα βήματα, σε δύσβατο δρόμο προς την αυγή.
Αυτές τις μυλόπετρες και κείνα τ΄ αδράχτια αγαπώ,
σε ρυθμό σκληρό κι αδυσώπητο, δίνουν ψωμί για να ζήσω και ρούχο για να ντυθώ,
το ''βασίλειο της ανάγκης'' θυμίζουν,
μα, και της δράσης το μετασχηματισμό.
(V)
Αυτό το πλάσμα,
που κατέχει το σύμπαν - το νου μας κατέχοντας - αγαπώ,
τη γυναίκα.
Ούτε πυρ, ούτε θάλασσα, γυνή.
Γυνή - κι αυτά, κι όλα.
Χάνεσαι και ξαναγεννιέσαι μέσα της.
'Ησουν άλλος και γίνεσαι άλλος.
(VI)
Αγαπώ τ΄άγιο και μακρινό ταξίδι
οι μνηστήρες το τρέμουν...
Πιο πολύ αγαπώ την Ιθάκη !
Ελευθέριος Τζιόλας
*
Στον Τάκη Ρίγγο
6 του Μάη 2014 
            (αντί μνημοσύνου)
   Ένας χρόνος συμπληρώνεται σε λίγες μέρες που ο Τάκης Ρίγγος, έχασε τη μάχη με το Χάροντα, στα μαρμαρένια αλώνια...
  Λεβέντικα ροβόλησε, όπως και στην εγκόσμια παρουσία του, λαμβάνοντας θέση "εν σκηναίς δικαίων" στον παράδεισο όπου" η ζωή ατελεύτητος".
  Ως "καλός κ' αγαθός" μετέχοντας στο επουράνιο συμπόσιο των οσίων, εκεί που "ο μισθός είναι πολύς" για τους δίκαιους, ζεί στην αιωνιότητα....
  Ο χρόνος σταμάτησε για κείνον, αλλά για τους οικείους γίνεται οξύτερος ο πόνος. Για τους φίλους εντονότερη η απουσία.
  Μας λείπει.
  Μας λείπει ένας άνθρωπος γεμάτος καλοσύνη, ένας άνθρωπος που είχε οδηγό ηθικές και πανανθρώπινες αξίες, ελευθερία, δικαιοσύνη, ισότητα, αλληλεγγύη, σεβασμό, πίστη, αγάπη, προσήλωση στα ήθη, στα έθιμα, στον λαίκό πολιτισμό, στις προγονικές ρίζες, στην καταγωγή, στη συγγένεια, στον άνθρωπο.... 
  Ολιγαρκής, ανεπιτήδευτος, αγνός, μαθημένος στις στερήσεις και στις δυσκολίες της ζωής, συναισθηματικός, αυθόρμητος , δεκτικός και δοτικός, γλεντούσε τη ζωή, απολάμβανε τις μικροχαρές με εξαίσιους χορούς (όντας δεινός χορευτής), απάλυνε τον πόνο των άλλων (ως άριστος ιατρός), πολεμούσε τη δυστυχία και το θάνατο ενώ ταυτόχρονα καλλιεργούσε τις αρετές του, θαυμάζοντας τους αγωνιστές, επαναλαμβάνοντας ο ίδιος τους αγώνες για τον τόπο και τους ανθρώπους του...
  Πρόσφερε πολλά, πρόσφερε τα πάντα!
  Πληγώθηκε, λοιδορήθηκε, συκοφαντήθηκε, έφυγε πικραμένος από τον τόπο που αγάπησε....
  Το ήξερε αλλά δεν το περίμενε.... 
  " Στους κάμπους ρίχνει τις βροχές και στα βουνά χαλάζι...." 
  Άνθρωπος της ιστορικής μνήμης, αγνός πατριώτης και ασυμπλεγματικός Γρεβενιώτης άνοιξε δρόμους και έστησε τις ξεχασμένες γέφυρες του ένδοξου παρελθόντος με το παρόν και το μέλλον...
  Τα χαράγματα βαθειά και ζωντανά για τις γενιές που θάρθουν...
Μας λείπει ως ταπεινός αγωνιστής του μέτρου, της ευθύνης και της τιμής...
Μας λείπει ως μια περήφανη και στιβαρή παρουσία.
Μας λείπει το σπινθηροβόλο πνεύμα, το σκωπτικό χαμόγελο και το αστείρευτο χιούμορ του ...
  Μας λείπει ως υπέροχος αφηγητής της ζυμωμένης και ζώσας λαϊκής παράδοσης και θυμοσοφίας....
  Μας λείπει πολύ αυτή την Πασχαλιά...
                                                              Όλος ο κόσμος Πασχαλιά
                                                              κι όλος Χριστός Ανέστη
                                                              κι εγώ ου μαύρους φυλακή...
                                                              στου Άδη τα μπουντρούμια...
  Θα λείπει ακόμα περισσότερο από κάθε "εορτή εορτών και πανήγυρι πανηγύρεων".
  Η ηχηρή σωματική του απουσία, θα κάνει ακόμα πιο ζωντανή την πνευματική του παρουσία...
  Η μνήμη, η ανάμνηση θα γίνουν, αυτοεκτίμηση, αποδοχή, ιστορία, μνήμη του μέλλοντος, αιωνιότητα.
 Δημήτρης Ψευτογκάς 
 *
Στον Παππού
10 του Δεκέμβρη 2013

Έφυγες, ξαφνικά, αγαπημένε μας παππού.

Έφυγες, χωρίς να μας προειδοποιήσεις.

Μέσα στο νου μας θα μείνουν όλες οι αναμνήσεις.

Έφυγες, δεν πέθανες, για ταξίδι μακρινό.

Πάντα θα λάμπει στα ουράνια ένα άστρο φωτεινό.

Καλό ταξίδι, αγαπημένε μας παππού.

Ειρήνη - Βάσια
 *
Ο δικός μου θείος Τάκης
Η προσωποποίηση της καλοσύνης
 6 του Δεκέμβρη 2013   
    Η απουσία του Νelson Madela γνωστοποιήθηκε σε όλο τον Πλανήτη και οσονούπω όλη η ανθρωπότητα θα αντιληφθεί την απουσία του και εμείς μαζί της...
    Διότι κάποιες φορές η απουσία ενός ανθρώπου, είναι φανερά πιο έντονη από την παρουσία του.
    Εχθές χάσαμε, επί γης, τον αγαπημένο μου θείο Τάκη, 
    Για εμένα ο θείος Τάκης, ήτανε και είναι και θα είναι, ότι ο Nelson Madela για ολόκληρη την ανθρωπότητα. Δίχως καμία υπερβολή.
Η προσωποποίηση της καλοσύνης.
Με το αληθινό χαμόγελο και διάθεση πάντα για κατανόηση και συγχώρεση.
Δίχως ίχνος κακίας, ζήλειας, φθόνου και φτηνών άλλων παρόμοιων, 
Διότι είχε πλούσια ψυχή, άκρως ζηλευτή.
  Ομολογώ ότι θα ήθελα να του μοιάζω σε πολλά.
  Οι Άνθρωποι πεθαίνουν πραγματικά όταν δεν υπάρχει, έστω, ούτε ένας άνθρωπος να τους αγαπά.
  Οπότε, ο θείος Τάκης, θα είναι μαζί μας για όσο κρατάει αυτό το ''πάντα''.
Η καρδιά δεν ξεχνά, έχει μνήμη αιώνια.
  ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ και ΣΥΓΧΑΙΡΩ από καρδιάς, τη θεία Κούλα, που του στάθηκε στην πολύχρονη δοκιμασία της ζωής.
Παλικάρι και Βράχος, μαζί.
  Γιάννη, Χρήστο, Ροϊδούλα,
ήσασταν και είστε πολύ τυχερά παιδιά, έχοντας αυτόν τον Άνθρωπο, Πατέρα σας.
  Άξιος γιος του παππού μου  Ιωάννη Δ. Λόλα.
  Καλόν Παράδεισο και Καλή Αντάμωση, θείε Τάκη .... 
 Ματίνα Αρτεμάκη
*
Τι λένε οι φίλοι μου κι οι αναγνώστες;
-
  Επειδή πολλοί φίλοι μου θέλουν να γράφουν στα Μαντάτα, αλλά τα Μαντάτα είναι δικά μου και μόνον, σκέφτηκα να κρατώ μια σελίδα για τους αναγνώστες και τους φίλους μου, που θέλουν να γράφουν διάφορα. 
  • Θα την ενημερώνω προσωπικά. 
  • Αν μπορείτε, στείλτε τα με e-mail  στο leololas@gmail.com
  • Αν θέλετε, να στείλετε κάτι για δημοσίευση, προτιμήστε την ηλεκτρονική μορφή.
  • Τα χειρόγραφα θα γράφονται, όταν έχω χρόνο. Μη με πιέζετε...
  • Θα ανεβαίνουν μόνον αυτά που δεν "πειράζουν" κανέναν. 
  • Δε θα λογοκρίνονται. Ή ανεβαίνουν όπως είναι ενυπόγραφα ή δεν ανεβαίνουν καθόλου.
  • Όλα θα κινούνται στο πνεύμα των Μαντάτων, αλλιώς δεν έχουν θέση στη σελίδα αυτή.
  • Λογοτεχνικά δεκτά, αλλ' όχι ανήθικα.
  • Τα ξένα κείμενα να έχουν πάντα το όνομα του συγγραφέα ή την πηγή τους.
  Ξεκινάμε σήμερα με χειρόγραφο του Χρήστου Γ. Παπαχρήστου από την Καλλιθέα. 
  Ο φίλος μου, ο Χρήστος, βρίσκει πολλά κομμάτια, που του αρέσουν, και τ ' αντιγράφει. Έχει όμως μια κακή συνήθεια : Δεν αναφέρει το συγγραφέα και την πηγή. Οπότε, πολλά θα έρχονται σε μένα και θα πηγαίνουν στην ανακύκλωση. 
  Καλή αρχή, φίλε μου Χρήστο!
Λόγια δια...λεγμένα 
(χωρίς υπογραφή)
  1. Η γυναίκα μου είναι ζώδιο της γης. Εγώ είμαι ζώδιο του νερού. Μαζί είμαστε ζώδιο της λάσπης!
  2. Αν υπάρχει Θεός, τη βάψαμε!
  3. Τα καλά νέα είναι ότι ο Ιησούς επιστρέφει. Τα κακά νέα είναι ότι είναι πραγματικά τσαντισμένος!
  4. Ο Θεός σωπαίνει. Τώρα αν μπορούσε κι ο άνθρωπος να βγάλει το σκασμό...
  5. Ισχυρίζομαι πως μια εκκλησία με αλεξικέραυνο στη στέγη δηλώνει έλλειψη πίστης.
  6. Κάποτε ήθελα να γίνω άθεος, αλλά τα παράτησα. Δεν έχουν αργίες...
  7. Αν η αθεΐα είναι θρησκεία, τότε η φαλάκρα είναι χρώμα βαφής μαλλιών.
  8. Χρησιμότητα είναι όταν έχεις ένα τηλέφωνο, πολυτέλεια είναι όταν έχεις δύο, αφθονία όταν έχεις τρία και παράδεισος όταν δεν έχεις κανένα!
Σταλμένο από το Χρήστο Γ. Παπαχρήστο
Εγγραφή σε: Αναρτήσεις (Atom)